Πεθαινει ο Μπετόβεν - σαν σημερα
Αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς σε οποιονδήποτε ασχολείται, έστω και ελάχιστα, ή απήλαυσε, έστω και μόνο λίγες φορές, κλασσική μουσική το όνομα του Μπετόβεν. Η μουσική του και το όνομά του αυτόματα δημιουργούν συναισθήματα ευγνωμοσύνης σε όλη την ανθρωπότητα.. Τελευταία κρίση του Τιτάνα, σην πορεία του προς την Αθανασία το 1827.
Τελευταίος γιατρός που θα αναλάβει τον Μπετόβεν μελλει να είναι ο Dr Andreas Wawruch (1771-1842) Τσέχος, γεννημένος στο Nemtschutz της Μοραβίας. Αρχικά σπούδασε θεολογία, αλλά πριν την χειροτονία του ήλθε στην Βιέννη και αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική. Εγινε βοηθός–και γαμπρός- του Καθηγητού Hildenbrand, Διευθυντή του Γενικού Νοσοκομείου της Βιέννης, μετέπειτα γίνεται ο ίδιος Καθηγητης Γενικής Παθολογίας και Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας και επανέρχεται στην Βιέννη σαν Καθηγητής Παθολογίας και διευθυντης των παθολογικών κλινικών στο νοσοκομείο της Βιέννης. Ηταν επίσης φιλόμουσος και ερασιτέχνης βιολοντσελλίστας. Όταν ο Μπετόβεν γυρίζει από το Gneixendorf στην Βιέννη στις 2 Δεκεμβρίου 1826, με πυρετό, βήχα, πλευρωδυνία, αιμόπτυση και οίδημα των κάτω άκρων στέλνει επιστολή στον Braunhofer, που όμως δεν έρχεται λόγω μεγάλης απόστασης. Ο Staudenheim που καλείται μετά, υπόσχεται να ελθει, αλλά δεν το πράττει. Ετσι καλείται ο Wawruch που συστήνεται με σεβασμό στο τετράδιο συνομιλιών του συνθέτη «Καποιος που σέβεται μέγιστα το όνομά σας και θα κάνει ο,τι δυνατόν για να σας δώσει μία ταχεία ανάρρωση-Καθηγ.Wawruch” Παρά το ότι η αντιμετώπιση της αρχικής νόσου, πιθανότατα πνευμονίας, με αντιπυρετικά (αμυγδαλέλαιο και ελιξήριο από σαλέπι) είναι επιτυχής, η περαιτέρω πορεία είναι επιδείνωση που σύμφωνα με όλα τα γραφόμενα (και μεγάλης αξίας είναι η ίδια η καταγραφή της τελικής νόσου από τον Wawruch) ήταν αποτέλεσμα ρήξη αντιρρόπησης ηπατικής κίρρωσης Eμφανίζεται ίκτερος και ασκιτική συλλογή. Παρά την ορθή αντιμετώπισή του από τον Wawruch, ο Μπετόβεν δεν είναι και πολύ ικανοποιημένος και η έκφραση “γάϊδαρος” δεν αργεί να επαναληφθεί όταν ο γιατρός εμφανίζεται για επίσκεψη. Η παρακέντηση του ασκίτη που γίνεται πρώτη φορα την 20η Δεκεμβρίου από τον Dr Johann Seibert διευθυντή της χειρουργικής κλινικής (Primarwundartzt) στο Allgemeines Krankhaus αποδίδει 11 λίτρα από αχυρόχρουν υγρό και ανακουφίζει ιδιαίτερα τον ασθενή, βελτιώνοντας την διάθεσή του Μπετόβεν που παρομοιάζει τον γιατρό με τον Μωυσή που τρυπάει τον βράχο. Η κίρρωση όμως δεν θα ελεγχθεί, η επανασυλλογή είναι ταχεία και θα χρειασθούν άλλες 4 παρακεντήσεις, Κύριος θεράπων ιατρός είναι πάντα ο Wawruch, με ιατρική ορθότητα, συνέπεια και σεβασμό, αλλά θα τον δεί ιατρικά και ο Malfatti, η αγωγή του οποίου (αραιό διάλυμα κρασιού με σιρόπι) δεν είναι μάλλον ορθή, αλλά γίνεται πολύ πιο ευπρόσδεκτη από τον Μπετόβεν.
Αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς σε οποιονδήποτε ασχολείται, έστω και ελάχιστα, ή απήλαυσε, έστω και μόνο λίγες φορές, κλασσική μουσική το όνομα του Μπετόβεν. Η μουσική του και το όνομά του αυτόματα δημιουργούν συναισθήματα ευγνωμοσύνης σε όλη την ανθρωπότητα.. Τελευταία κρίση του Τιτάνα, σην πορεία του προς την Αθανασία το 1827.
Τελευταίος γιατρός που θα αναλάβει τον Μπετόβεν μελλει να είναι ο Dr Andreas Wawruch (1771-1842) Τσέχος, γεννημένος στο Nemtschutz της Μοραβίας. Αρχικά σπούδασε θεολογία, αλλά πριν την χειροτονία του ήλθε στην Βιέννη και αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική. Εγινε βοηθός–και γαμπρός- του Καθηγητού Hildenbrand, Διευθυντή του Γενικού Νοσοκομείου της Βιέννης, μετέπειτα γίνεται ο ίδιος Καθηγητης Γενικής Παθολογίας και Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας και επανέρχεται στην Βιέννη σαν Καθηγητής Παθολογίας και διευθυντης των παθολογικών κλινικών στο νοσοκομείο της Βιέννης. Ηταν επίσης φιλόμουσος και ερασιτέχνης βιολοντσελλίστας. Όταν ο Μπετόβεν γυρίζει από το Gneixendorf στην Βιέννη στις 2 Δεκεμβρίου 1826, με πυρετό, βήχα, πλευρωδυνία, αιμόπτυση και οίδημα των κάτω άκρων στέλνει επιστολή στον Braunhofer, που όμως δεν έρχεται λόγω μεγάλης απόστασης. Ο Staudenheim που καλείται μετά, υπόσχεται να ελθει, αλλά δεν το πράττει. Ετσι καλείται ο Wawruch που συστήνεται με σεβασμό στο τετράδιο συνομιλιών του συνθέτη «Καποιος που σέβεται μέγιστα το όνομά σας και θα κάνει ο,τι δυνατόν για να σας δώσει μία ταχεία ανάρρωση-Καθηγ.Wawruch” Παρά το ότι η αντιμετώπιση της αρχικής νόσου, πιθανότατα πνευμονίας, με αντιπυρετικά (αμυγδαλέλαιο και ελιξήριο από σαλέπι) είναι επιτυχής, η περαιτέρω πορεία είναι επιδείνωση που σύμφωνα με όλα τα γραφόμενα (και μεγάλης αξίας είναι η ίδια η καταγραφή της τελικής νόσου από τον Wawruch) ήταν αποτέλεσμα ρήξη αντιρρόπησης ηπατικής κίρρωσης Eμφανίζεται ίκτερος και ασκιτική συλλογή. Παρά την ορθή αντιμετώπισή του από τον Wawruch, ο Μπετόβεν δεν είναι και πολύ ικανοποιημένος και η έκφραση “γάϊδαρος” δεν αργεί να επαναληφθεί όταν ο γιατρός εμφανίζεται για επίσκεψη. Η παρακέντηση του ασκίτη που γίνεται πρώτη φορα την 20η Δεκεμβρίου από τον Dr Johann Seibert διευθυντή της χειρουργικής κλινικής (Primarwundartzt) στο Allgemeines Krankhaus αποδίδει 11 λίτρα από αχυρόχρουν υγρό και ανακουφίζει ιδιαίτερα τον ασθενή, βελτιώνοντας την διάθεσή του Μπετόβεν που παρομοιάζει τον γιατρό με τον Μωυσή που τρυπάει τον βράχο. Η κίρρωση όμως δεν θα ελεγχθεί, η επανασυλλογή είναι ταχεία και θα χρειασθούν άλλες 4 παρακεντήσεις, Κύριος θεράπων ιατρός είναι πάντα ο Wawruch, με ιατρική ορθότητα, συνέπεια και σεβασμό, αλλά θα τον δεί ιατρικά και ο Malfatti, η αγωγή του οποίου (αραιό διάλυμα κρασιού με σιρόπι) δεν είναι μάλλον ορθή, αλλά γίνεται πολύ πιο ευπρόσδεκτη από τον Μπετόβεν.
Η επιδείνωση είναι συνεχής και ο Μπετόβεν θα καταλήξει, μέσα σε μία τρομερή χιονοθύελλα, στις 26 Μαρτίου του 1827, λίγο πριν τις 6 το απόγευμα.
Στην κηδεία του ένα τεράστιο πλήθος Βιεννέζων θα μαζευτεί. Και ένας ξένος που ρώτησε μιά γριούλα τι έγινε, θα πάρει την απάντηση "Δεν ξέρεις; Πέθανε ο Αρχιστράτηγος των Μουσικών".
No comments:
Post a Comment